Οδοντόκρεμες

Περιγραφή

Το πιο σημαντικό μέτρο στοματικής υγιεινής είναι το τακτικό βούρτσισμα των δοντιών με οδοντόβουρτσες, οδοντικό νήμα και μεσοδόντια βουρτσάκια. Ενώ οι οδοντόκρεμες παλαιότερα είχαν σκοπό να βοηθήσουν στην αφαίρεση της πλάκας με την οδοντόβουρτσα και να καλύψουν την οσμή του στόματος, οι σύγχρονες οδοντόκρεμες είναι επί του παρόντος επιπλέον φορείς ενεργών συστατικών για την πρόληψη της τερηδόνας. Μειώνουν τον σχηματισμό οδοντικής πέτρας και αποτρέπουν αποτελεσματικά την εμφάνιση παθήσεων των ούλων. Οι λειαντικοί παράγοντες (γυαλιστικά, λειαντικά) στις οδοντόκρεμες υποστηρίζουν τον μηχανικό καθαρισμό της επιφάνειας των δοντιών με την οδοντόβουρτσα. Αφαιρούν την οδοντική πλάκα και γυαλίζουν την οδοντική επιφάνεια για να καθυστερήσουν την εκ νέου εναπόθεση της πλάκας. Τα λειαντικά που χρησιμοποιούνται είναι αδιάλυτες στο νερό ανόργανες ουσίες όπως CALCIUM CARBONATE (κιμωλία), διττανθρακικό νάτριο και πηκτώματα πυριτίας (άμορφο διοξείδιο του πυριτίου) σε συγκεντρώσεις από 15 έως 60%. Οι παιδικές οδοντόκρεμες είναι λιγότερο λειαντικές για να προστατεύουν ιδιαίτερα το μαλακό σμάλτο των δοντιών. Για την αντιμετώπιση της τερηδόνας και την επαναμεταλλοποίηση των δοντιών, χρησιμοποιούνται διαφορετικά φθοριούχα (π.χ. μονοφθοροφωσφορικό νάτριο, φθοριούχος αμίνη και φθοριούχος κασσίτερος). Επίσης επιδρούν στον μεταβολισμό των βακτηρίων και αναστέλλουν την ανάπτυξή τους. Η επαναμεταλλοποίηση υποστηρίζεται και επιταχύνεται επίσης από το CALCIUM GLYCEROPHOSPHATE, το όξινο φωσφορικό ασβέστιο και την ξυλιτόλη. Η πλάκα είναι η αιτία της τερηδόνας και της ουλίτιδας (φλεγμονή των ούλων). Τα αντιβακτηριακά συστατικά όπως αιθέρια έλαια και άλατα ψευδάργυρου και κασσίτερου μειώνουν τον αριθμό των βακτηρίων στη στοματική κοιλότητα και έτσι καθυστερούν σημαντικά τον νέο σχηματισμό πλάκας. Διαφορετικά άλατα καλίου δρουν ενάντια στα ευαίσθητα δόντια, όπως για παράδειγμα και τα φθοριούχα, η ARGININE και το κιτρικό νάτριο. Επιφανειοδραστικές ουσίες όπως το λαυρυλοθειικό νάτριο, το λαυρυλοσαρκοσινικό νάτριο και η BETAINE χρησιμοποιούνται σε συγκεντρώσεις μικρότερες από 2%. Προάγουν τη διάλυση και τη διανομή της οδοντόκρεμας στη στοματική κοιλότητα, και έτσι υποστηρίζουν τη μηχανική αφαίρεση της πλάκας, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι δύσκολο να προσεγγιστούν μόνο με την οδοντόβουρτσα. Επιπλέον, οι επιφανειοδραστικές ουσίες διευκολύνουν την ενσωμάτωση ουσιών με κακή υδατοδιαλυτότητα και σχηματίζουν τον αφρό που οι περισσότεροι καταναλωτές αντιλαμβάνονται ως ευχάριστο κατά το βούρτσισμα των δοντιών. Οι πυκνωτικοί παράγοντες εξασφαλίζουν την απαιτούμενη δομή και συνοχή στις οδοντόκρεμες και εμποδίζουν τον διαχωρισμό των στερεών και υγρών συστατικών. Τα επίπεδα συγκέντρωσης είναι συνήθως κάτω από 2%. Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται είναι, για παράδειγμα, αλγινικά άλατα καθώς και καρβοξυμεθυλοκυτταρίνη, υδροξυαιθυλοκυτταρίνη και XANTHAN. Οι ενυδατικές ουσίες προστατεύουν τις οδοντόκρεμες από την ξήρανση και βελτιώνουν τη σταθερότητα στις χαμηλές θερμοκρασίες. Χρησιμοποιούνται σε επίπεδα που κυμαίνονται από 10 έως 45%. Οι ενυδατικές ουσίες που χρησιμοποιούνται συχνά είναι η GLYCERIN, η SORBITOL και ο ξυλίτης. Γευστικοί παράγοντες και αιθέρια έλαια εξασφαλίζουν ευχάριστη οσμή και γεύση. Οι γευστικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται σε συγκεντρώσεις περίπου 1%. Συχνά χρησιμοποιούμενες ουσίες είναι τα έλαια μέντας, η μενθόλη και άλλες βασικές γεύσεις όπως το έλαιο γλυκάνισου, το έλαιο μάραθου και το έλαιο ευκαλύπτου. Η λεπτή ρύθμιση της γεύσης βασίζεται σε έλαια μπαχαρικών και λουλουδιών όπως βανίλια, έλαιο κανέλας, γαρυφαλλέλαιο, έλαιο τριαντάφυλλου, έλαιο γερανιού και νότες φρούτων. Ορισμένα αιθέρια έλαια διεγείρουν τη στοματική βλεννογόνο μεμβράνη. Γλυκαντικά όπως SACCHARIN, ξυλίτης, σορβιτόλη, ακεσουλφάμη καθώς και SUCRALOSE χρησιμεύουν για την ενίσχυση της γεύσης των προϊόντων. Οι χαμηλές συγκεντρώσεις (λιγότερο από 0,1%) επαρκούν συχνά για μια ευχάριστη γλυκαντική γεύση. Τα συντηρητικά προστατεύουν τα προϊόντα από τη βακτηριακή μόλυνση κατά τη χρήση. Οι χρωστικές επιτρέπουν έναν ελκυστικό χρωματισμό του προϊόντος. Άλλα συστατικά και προστατευτικές ουσίες προστίθενται σε πολλές περιπτώσεις με τη μορφή βιταμινών ή φυτικών εκχυλισμάτων (μέντα, άρνικα, εχινάκεια, χαμομήλι, αμαμελίδα).